647 Obserwatorzy
104 Obserwuję
pirlimpempem

Pirlim Pem Pem

Bibliotekarz. Książki czytam, nie wącham.

Lubię paralotnie, czekoladę i Chiny.

Nie pijam kawy. Mówię, co myślę. Mieszkam nad Tamizą.

 

Teraz czytam

Polska egzotyczna. Tom 2. Przewodnik
Grzegorz Rąkowski

"Hołotka zwana publicznością"

Inne życie. Biografia Jarosława Iwaszkiewicza. Tom 1 - Radosław Romaniuk

Długo polowałam na Inne życie Radosława Romaniuka. Po pierwsze ze względu na Iwaszkiewicza, który nie tyle fascynował mnie jako pisarz/poeta ale jako człowiek kultury, który wyrósł w pewnej epoce. Po drugie ze względu na wielość książek biograficznych poświęconych autorowi Panien z WIlka. Ukazały się między innymi Iwaszkiewicz - pisarz po katastrofie Marka Radziwona oraz Pra. O rodzinie Iwaszkiewiczów Ludwiki Włodek. Biografia ukazała się nakładem Iskier i jest to tom pierwszy, doprowadzony do roku 1939. Tom, mimo rozmiarów, czytelniczo przepyszny.

 

 

 

 

Najlepsze z książki: To solidnie skonstruowane tomiszcze, z bogatym materiałem źródłowym, fotografiami. Romaniuk prowadzi czytelnika przez meandry życia Iwaszkiewicza drogą przemyślaną, na której nie ma miejsca na niepotrzebne dygresje. Język książki jest przystępny, nie nuży. Autor przytacza często fragmenty dzienników zarówno Iwaszkiewicza, jak i jego zony, Anny. Czerpie wiedzę z listów oraz wspomnień m. in. Marii Iwaszkiewiczowej. Nie pomija kwestii homoseksualizmu pisarza - śledzi losy twórczości Iwaszkiewicza pod kątem jego licznych przyjaźni. Nie unika spraw niewygodnych.

 

Najgorsze z książki: Romaniuk za bardzo koncentruje się na procesie twórczym autora Lata w Nohant. Taka analiza na pewno przydatna studentowi lub badaczowi jednak przeciętny czytelnik może poczuć się znużony dociekaniem prawdy o wpływie znajomości z np Karlem Schefoldem na poezje Iwaszkiewicza. Jednoczeście czułam się zawiedziona ponieważ bardzo niewiele informacji w Innym życiu dotyczy relacji Iwaszkiewicza z grupą Skamandra - sądzę, że temat powinien być potraktowany odrobinę intensywniej. Podobnie ma się rzecz w przypadku relacji z córkami, które na łamach książki są wzmiankowane, ale nie istnieją na dłuższą metę.

 

Książka sprawiła, że...: z całą pewnością sięgnę po tom drugi oraz po Dziennik zarówno Jarosława jak i Anny Iwaszkiewicz. A powoli zbliża się do mnie Pra. O rodzinie Iwaszkiewiczów - książka wspomnieniowa napisana przez prawnuczkę pisarza.

 

Polecam książkę: Osobom zainteresowanym zarówno postacią jak i twórczością Iwaszkiewicza. Dużo czytania ale to przykład biografistyki najwyższych lotów.

 

 

Losy pana Jarosława to prawdziwa odyseja. Z kresowego Kalnika, poprzez Warszawę, Elizawetgrad, Kijów, ponownie do Warszawy a potem do kosmopolitycznego Paryża i Kopenhagi. W miarę czytania odkrywamy jak ważny dla poety był kraj dzieciństwa i doświadczenia lat młodzieńczych, gdy pracował między innymi jako nauczyciel w majątku byczewskim (w Dziennikach napisze o kulturze Byczew jako o rodzaju Neandertalu - faktycznie, kultura należała do mniej istotnych dziedzin życia). Tygodnie spędzone w Tymoszówce, znajomość z rodziną Szymanowskich i pasja muzyczna - zadziwiające, jak niewiele wiedziałam o życiu Iwaszkiewicza - pisarza, który był również zapalonym wędrowcem - zakochawszy się w Tatrach, schodził Huculszczyznę oraz Alpy. Dla późniejszego noblisty, Czesława Miłosza był mistrzem - wymieniali listy, spotykali się.

 

Jednocześnie w miarę dojrzewania jako mężczyzna i literat, Iwaszkiewicz jawi się jako egoista i skoncentrowany na sobie snob, który mimo dyskomfortu, nie ma odwagi wyrazić jasno swojego stanowiska. Widać to szczególnie w jego relacjach z rodziną żony. Wprowadzając się do nowego domu, napisze, że "ma w dupie przeprowadzkę na Stawisko i strasznie ważne sprawy mebli". Za to ciekawie wypowiada się na temat Piłsudskiego - mówi o marszałku jako o "moralnym pierwiastku w historii"

 

 

Inne życie to nie tylko biografia. To doskonała lekcja historii dla wszystkich zainteresowanych dziejami kultury wieku dwudziestego. Nie najlżejsza, ale godna uwagi.